Program szczepień kota

magdaa955

Bardzo ważna w opiece nad kotem jest profilaktyka. Zamiast czekać aż nasz kot zachoruje i konieczne będzie jego kosztowne i nie zawsze skuteczne leczenie, lepiej po prostu zawczasu zabezpieczyć go przed chorobą. Dlatego istotne jest, aby pamiętać o regularnych szczepieniach naszego pupila, które uchronią go przed niebezpiecznymi wirusami.

Należy pamiętać, że nie wszystkie szczepienia są niezbędne dla naszego pupila. Wszystko zależy od trybu życia kota, od ilości zwierząt w domu itp. Niektóre choroby są wysoce zakaźne, inne mniej. Np. wirus panleukopenii możemy przynieść do domu na własnych butach, czy ubraniu i w ten sposób zarazić kota, który z zasady nie wychodzi z domu, dlatego w przypadku tego typu chorób bezwzględnie należy kota na nie zaszczepić. Kolejna sprawa, to działanie uboczne niektórych szczepionek (np. przeciw wściekliźnie czy białaczce) – zastanówmy się, czy na pewno musimy podać je kotu.

Przeciwko jakim chorobom szczepimy koty? Najważniejsze i niezbędne szczepienia to te zabezpieczające przed kocim katarem (czyli herpeswirozą i kaliciwirozą) oraz panleukopenią. Kotom podaje się też szczepionki dodatkowe przeciw chlamydiozie, białaczce (FeLV) oraz wściekliźnie, a także można go zaszczepić przeciw grzybicy.

Kiedy powinniśmy zaszczepić zwierzę po raz pierwszy? Nie należy szczepić kociąt poniżej 7-8 tygodnia życia, ponieważ przeciwciała, które otrzymują one od matki w pierwszych tygodniach życia mogą neutralizować działanie szczepionki. Warto też odczekać z pierwszym szczepieniem kociaka (zwłaszcza jeśli jego pochodzenie nie jest nam znane), który zjawił się dopiero w naszym domu – stres związany ze zmianą miejsca może osłabić układ odpornościowy, zwierzątko może być też chore, dlatego powinniśmy dać mu kilka dni na zaadaptowanie się do nowych warunków.

Przyjęło się, że wiek około 7-8 tygodni to optymalny czas na pierwsze szczepienie kociaka. Szczepionkę lekarza podaje podskórnie najczęściej w okolice karku lub między łopatkami (wyjątek mogą stanowić szczepionki przeciw wściekliźnie i białaczce, gdzie zaleca się wykonywać iniekcję w tylną łapę). Kalendarz podstawowych szczepień wygląda u kotów następująco:

- wiek 8-10 tygodni: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- wiek 11-13 tygodni: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- kolejne szczepienie podaje się zawsze w rok po poprzednim : koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia
- następne szczepienia w zależności od trybu życia zwierzęcia* podajemy co roku lub co 2-3 lata: koci katar (herpeswirus typ 1, kaliciwirus), panleukopenia

* - jeśli nasz kot jest kotem wychodzącym lub żyje w dużym skupisku zwierząt (zwłaszcza, gdy np. rotacja zwierząt w naszym domu jest spora), wtedy konieczne jest powtarzanie szczepień co roku
- jeśli nasz kot nie wychodzi na dwór i nie żyje w dużym zagęszczeniu zwierząt, wtedy szczepienie wystarczy powtarzać co 2-3 lata

Jeśli chodzi o szczepienia dodatkowe, czyli te przeciwko białaczce (FeLV), chlamydiozie, wściekliźnie oraz grzybicy, zanim podamy je naszemu zwierzęciu, warto poznać kilka faktów.

- wścieklizna – w Polsce nie ma obowiązku szczepienia kotów przeciw tej chorobie, jednak, jeśli nasz mruczek wychodzi na dwór, lepiej ochronić go przed ryzykiem zachorowania. Szczepionka przeciwko wściekliźnie wiąże się jednak z ryzykiem powstania mięsaka poszczepiennego, dlatego lekarz weterynarii powinien wykonać iniekcję ściśle podskórnie w tylną łapkę (gdy powstanie mięsak, będzie możliwość amputacji łapy, co uratuje życie naszemu pupilowi). Przeciw wściekliźnie szczepimy koty po 16 tygodniu życia i powinno być wykonane dopiero w 3 tygodnie po drugim szczepieniu przeciw kociemu katarowi i panleukopenii, a następne powtarzamy je co 2 lata. Kot niewychodzący jest minimalnie zagrożony kontaktem z wścieklizną, jednak zdarzają się przypadki, gdy do mieszkania dostanie się zarażony wścieklizną nietoperz, który pogryzie naszego zwierzaka. Jeśli wiemy, że takie zdarzenie może mieć miejsce w naszym domu, nie ryzykujmy i zabezpieczmy mruczka przeciwko wściekliźnie.

- białaczka – kolejna szczepionka, która wiąże się z ryzykiem wystąpienia mięsaka poszczepiennego, dlatego unikajmy podawania jej kotom, u których nie jest to niezbędne. Jakim kotom lepiej ją podać? Kotom wychodzącym, żyjącym w dużych skupiskach zwierząt, kotom przeznaczonym do krycia. Wirus białaczki przenosi się przez kontakt z krwią, śliną itp. Bardzo ważne jest, aby przed szczepieniem na tę chorobę wykonać test w kierunku obecności wirusa we krwi – szczepionkę można podać dopiero, gdy wynik tego testu jest ujemny! Po pierwszym szczepieniu należy zrobić powtórkę po około miesiącu i później szczepić kota co 1-3 lata. Pierwsze szczepienie najlepiej wykonać u kota kilkumiesięcznego.

- chlamydioza – ponieważ szczepionka ta nie jest wysoce skuteczna, a ponadto obserwuje się stosunkowo częste skutki uboczne w postaci nieprzyjemnych reakcji poszczepiennych (gorączka, bóle w miejscu iniekcji, utrata apetytu), przeciw chlamydiozie szczepimy koty wychodzące oraz żyjące w dużym zagęszczeniu zwierząt. Szczepionkę podaje się wraz z pakietem podstawowym (koci katar i panleukopenia).

- grzybica – szczepionka przeciw grzybicy nie jest szczególnie skuteczna, jednak można stosować ją pomocniczo w leczeniu grzybicy (zwłaszcza w dużych skupiskach zwierząt)

O czym należy pamiętać zanim zaszczepimy kota? Przed szczepieniem zwierzę musi zostać dokładnie zbadane, gdyż niewskazane jest szczepienie zwierząt chorych. Musi także zostać odrobaczone (inwazja endopasożytów jest przeciwwskazaniem do szczepienia). Nie wolno szczepić ciężarnych kotek oraz kociąt poniżej 6 tygodnia życia. Jeśli nasz kot miał kiedyś silne reakcje uczuleniowe, należy być bardzo ostrożnym z podawaniem szczepionki (konieczna będzie konsultacja z lekarzem weterynarii). Zawsze pytajmy lekarza przeciw jakim chorobom planuje zaszczepić naszego pupila, aby ewentualnie zrezygnować z tych szczepień, które nie są niezbędne. Nie zapomnijmy też, aby przeciwko wściekliźnie i białaczce lekarz podał iniekcję w tylną łapę i ściśle podskórnie (tak, aby w razie ewentualnego wystąpienia mięsaka poszczepiennego można było uratować życie kota amputując mu łapę – nie ma takiej możliwości przy iniekcjach między łopatkami lub w kark).

Czasami u kota mogą wystąpić reakcje poszczepienne (patrz artykuł Powikłania po szczepieniach). Najczęściej są one niegroźne i szybko przemijają. Nie ma powodów do zbytniego niepokoju, jeśli kotek jest niemrawy, ospały, nie ma ochoty na jedzenie, odczuwa ból w miejscu iniekcji. Po szczepieniu zapewnijmy kotu spokój i dostęp do świeżej wody. Następnego dnia wszelkie przykre objawy powinny ustąpić. Jeśli jednak wyżej wspomniane objawy trwają zbyt długo lub coś nas wyraźnie niepokoi w zachowaniu zwierzęcia, skontaktujmy się z lekarzem weterynarii.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]